Concerten
Concerten 2022
27 november
2020 en 2021 : Corona pandemie !
Concerten 2019
Motetten door de eeuwen heen
J.S. Bach
J.Chr. Bach
A. Brückner
W.A. Mozart
A. Pärt
Concerten 2018
Dido & Aeneas
Mr. Henry Purcell
YouTube
Het verhaal
Het verhaal van Dido en
Aeneas
( Romeinse mythologie)
een samenvatting
In de eerste akte wordt Dido door haar zusje, Belinda, attent gemaakt op de liefde van Aeneas, de Trojaanse prins die uit brandend Troje gevlucht is en de goden beloofde in Italië een nieuwe stad op te bouwen (wat later Rome zal worden). Hij beland na veel omzwervingen echter in Carthago, de stad die door Dido gesticht is en waar zij inmiddels koningin is.
Dido verzet zich, zij treurt nog om haar eerste verloren liefde.
Venus, Aeneas' moeder, zorgt ervoor dat Aeneas verliefd wordt op Dido en hoopt dat hij rustig in Carthago blijft waar hij kan ontkomen aan de toorn der goden.
Cupido vuurt zijn pijlen af en Aeneas is bereid de belofte die hij gedaan heeft aan de goden te breken en bij Dido te blijven. Dido verzet zich nog zwakjes en wijst Aeneas op zijn eed maar haar ogen verraden al de liefde die haar tong nog ontkent. Cupido's pijlen treffen doel en de liefde van Dido en Aeneas ontvlamt.
Go revel, ye cupids, the day is your own!!!
In de tweede akte roept de opperheks, die Dido haar succes en macht in Carthago misgunt, alle heksen bijeen om een plan te beramen Aeneas te verdrijven.
Zij willen nog voor zonsopgang Dido haar macht, liefde en leven benemen.
Het plan is de geest van de opperheks in de gedaante van Mercurius, de boodschapper van Jupiter, naar Aeneas te sturen en hem te wijzen op de belofte die hij aan de goden gedaan heeft. Hij zal met zijn hele vloot nog dezelfde nacht uit moeten varen.
Dido en Aeneas zullen in een door de heksen ontketende storm naar hun paleis terug worden gedreven van hun jachtpartij.
Ondertussen jagen Dido, Aeneas en hun gevolg door de prachtige heuvels en dalen rond Carthago. De lucht wordt onheilspellend donker en het gezelschap haast zich terug naar de stad. Haste, haste to town!
Aeneas wordt door de geest staande gehouden en uit naam van Jupiter gedwongen te beloven dat hij nog diezelfde avond zal uitvaren. Hij moet op Italiaanse bodem Troje doen herrijzen! Aeneas gehoorzaamt, maar zou liever sterven en heeft niet de moed Dido te vertellen dat hij haar gaat verlaten.
In de derde akte worden de schepen geladen en de matrozen nemen (met valse beloften) afscheid van hun liefjes.
De heksen verheugen zich en zien hun plan gelukt. Er wordt nog een heftige storm gepland om Aeneas zo snel mogelijk op volle zee te zien belanden.
Aeneas probeert Dido uit te leggen dat hij niet anders kan dan de goden gehoorzamen, maar Dido voelt zich verraden en zegt te zullen sterven als hij de belofte aan de goden belangrijker acht dan zijn liefde voor haar.
Ze verwijt hem haar met mooie beloften gepaaid te hebben en nu krokodilletranen te huilen.
Thus on the fatal banks of Nile weeps the deceitful crocodile
Aeneas wil, verscheurd door zijn liefde voor Dido, toch blijven, maar Dido stuurt hem weg.
Let Jove say what he please, I'll stay Away, away! No,no, away!
Wanneer Aeneas weg is sterft Dido van verdriet in de armen van Belinda.
Remember me. But ah! forget my fate.
Concerten 2017
Zondag 21 mei: Barokke Lentekriebels
Het Brussels Bachkoor zal in dit concert naast enkele religieuze werken (van
Bach), gekende en minder gekende profane liederen brengen die zinsspelen op deze
geneugten van het leven.
Werken zoals “Tourdion” van Attaignant, “Avec du vin endormons-nous” van Rameau,
“Matona Mia Cara” van Di Lasso zijn maar enkele voorbeelden van de werken die op
het programma staan.
Concerten 2016
Zondag 11 december : Van Z tot A (Diashow en Audio)
Mikołaj
Zieleński
Mikołaj Zieleński (ca. 1550-1615)
was
een Poolse componist uit het begin van de 17de eeuw.
Hij werkte als organist en dirigent voor Aartsbisschop Wojchiech
Baranowski van Gniezno, de primaat van Polen.
Zijn enige uitgave in druk dateert van
1611 en is getiteld Offertoria/Communiones
totius anni.
De collectie van "Offertoria" bestaat uit 56 werken,
waarvan 44 gebaseerd zijn op liturgische teksten.
Hoewel dit niet bevestigd kan worden, wordt er wel aangenomen dat hij
naar Venetië gestuurd is om bij Gabrieli
te studeren. Hij mag zonder meer de beste
Poolse componist van de vroege barok genoemd worden. Zijn vijfstemmige In
monte Olivetti heeft een aantal dubbelkorige trekken, waar de drie
bovenstemmen beantwoord worden door de drie benedenstemmen. Het stuk vertoont
ook opmerkelijke ritmische contrasten.
Mikolaj Zielenski overleed in 1615.
Johann Pachelbel (Neurenberg, 1 september 1653 – 3 maart 1706) was een
Duits organist en componist uit de barokperiode, die het bekendst is geworden
vanwege zijn “Canon in D”.
Pachelbel was één van veertien kinderen uit twee huwelijken van een
wijnhandelaar uit Neurenberg. Hij begon zijn muzikale ontwikkeling onder leiding
van ene Heinrich Schwemmer en vervolgde deze later aan de universiteiten van
Altdorf en Regensburg. In 1671 verhuisde Johann naar Wenen waar hij student werd
en zelfs vervanger van de organist Johann Kasper Kerll aan de Weense hofkapel.
In 1677 werd hij organist in
Eisenach, de stad waar acht jaar later J.S. Bach geboren zou worden. Later werd
Pachelbel organist in het Duitse Thüringen, zijn belangrijkste leerling in die
tijd was Johann Christoph Bach
, de oudste broer van Johann Sebastian. In 1690
werd Pachelbel organist aan het hof van
Stuttgart.
Behalve de bekende Canon in D
voor drie violen en basso continuo componeerde Pachelbel een aanzienlijk aantal
instrumentale ensemblewerken, cantates en orgelwerken voor de eredienst in de
Lutherse kerk. Pachelbel overleed in 1706 in zijn geboorteplaats.
Antonio
Lucio Vivaldi (Venetië, 4 maart 1678- Wenen, 28 juli 1741) was een
Italiaans violist, priester en componist.
Hij werd geboren in Venetië mogelijk tijdens een aardbeving. Zijn vader, die
een kapper en violist was, hielp hem met zijn loopbaan in de muziek en meldde
hem aan bij de Cappella di San Marco, waar vader Vivaldi zelf een
vooraanstaand violist was.
In 1703 werd Vivaldi priester. Hij kreeg al snel de bijnaam Il Prete
Rosso ("de rode priester"), vermoedelijk vanwege zijn rode haar. Vanaf 1704
hoefde hij niet meer deel te nemen aan de heilige mis in verband met zijn
slechte gezondheid: hij leed aan astma. Maar volgens sommigen mocht hij de mis
niet meer opdragen omdat, als hij inspiratie kreeg voor een nieuw muziekstuk,
hij dat gewoon ging opschrijven tijdens de mis. Vivaldi werd violist in een
meisjesweeshuis in Venetië, het Pio Ospedale della Pietà. De musicerende wezen
stegen snel in aanzien, ook in het buitenland. Omdat meisjes eigenlijk geen
muziek mochten spelen, gaven zij concerten van achter een doek. Voor hen schreef
Vivaldi de meeste van zijn concerten, cantates en gewijde muziek. In 1705 werd
de eerste verzameling (raccolta) van zijn werk gepubliceerd en er zouden
er nog vele volgen. Als hij niet op een van zijn vele reizen was, vervulde
Vivaldi verschillende taken in het weeshuis. In 1713 kreeg hij de
verantwoordelijkheid voor alle muzikale activiteiten in het instituut.
Hij overleed in 1741 op 63-jarige
leeftijd.
Gabriel
Fauré
Gabriel Urbain Fauré
(Pamiers, 12 mei 1845- Parijs, 4 n ovember 1924) was een van de belangrijkste
Franse componiten van zijn generatie, samen met zijn jongere tijdgenoten Claude
Debussy en Maurice Ravel. Fauré is bekend om zijn pianomuziek, kamermuziek en
liederen. Ook een opera behoort tot zijn oeuvre. Tevens heeft hij de Franse
religieuze muziek vernieuwd.
Fauré studeerde aan de kerkmuziekschool in Parijs, waar onder anderen
Camille Saint-Saëns een van zijn leraren was; daarna werd hij organist, eerst in
Rennes en later in verscheidene Parijse kerken. In 1897 werd hij docent
compositie aan het Conservatoir national
supérieur de musique van Parijs en in 1905 directeur van dit instituut. Ravel en
George Enescu behoorden tot zijn leerlingen.
Hij was jarenlang verbonden aan de Parijse Madeleinekerk, eerst als
koordirigent, daarna (vanaf 1896) als organist. Hij schreef er onder meer zijn
Requim.
In zijn composities zocht hij naar een evenwicht tussen romantische
gevoeligheid en strenge compositieregels om te komen tot een eigen stijl, een
compromis tussen muzikale taal en vormgeving.
De melodiek en harmoniek van het Gregoriaans hielp hem zijn gevoel voor
romantische hopeloosheid en overdaad te bedwingen. Zijn muziek is vooral
ingetogen en fijnzinnig. Hij schreef vooral voor kleine bezettingen.
Pau Casals i
Defilló
(El Vendrell, 29 december 1876 –San Juan (Puerto Rico, 22 oktober 1973), die
zich bij zijn internationale optredens Pablo Casals noemde, was een
Catalaans cellist en later ook componist en dirigent.
Hij wordt beschouwd als de beste cellist van zijn tijd. In de loop van zijn
leven maakte hij veel plaatopnamen. Daarvan zijn de tussen 1933 en 1936 gemaakte
opnames van Bachs cellosuites het
bekendst. Casals kreeg ook soloconcerten aan
zich opgedragen, zoals het 2e celloconcert (1909) van de Nederlandse componist
en pianist Julius Röntgen, met wie hij jarenlang een duo vormde. Ook maakte hij
deel uit van het befaamde pianotrioCortot-Thibaud - Casals.
Vele beroemde cellisten volgden een masterclass bij Casals, onder wie de
Britse Jacqueline du Pré in 1960.
Zijn memoires heeft hij in 1970 laten
publiceren onder de titel Joys and Sorrows: Pablo Casals, His Own Story
(1970).
Arvo Pärt (Paide, 11 september 1935) is een Estsecomponist. Hij is
een van de
belangrijkste
hedendaagse componisten van sacrale muziek.
Arvo Pärt kreeg zijn eerste muzieklessen toen hij zeven jaar oud was. Hij
volgde een opleiding aan het conservatorium in Tallinn vanaf 1957, waar hij les
kreeg in compositie van Heino Eller en waar hij in 1963 ook afstudeerde.
Zijn eerste composities, waarin invloeden te horen zijn van Béla
Bartók,Sergej Prokofjev en Dmitri Sjostakovitsj, dateren uit zijn studietijd.
Voor zijn eerste orkestrale compositie, genaamd Necrolog, gebruikte hij
de twaalftoontechniek van Arnold Schönberg, maar dit bezorgde hem veel kritiek
van het Sovjetregime. Na zijn studie kreeg hij een baan bij een radiostation in
Estland. Daarnaast ging hij door met componeren. Pärt experimenteerde na zijn
studie met diverse compositietechnieken en schreef aanvankelijk vooral seriële
muziek.
Volgens zijn biograaf Paul Hillier raakte hij hierna in een spirituele en
professionele crisis. Hij ging op zoek naar andere muziek en bestudeerde
gregoriaanse muziek, de opkomst van de polyfonie in de Renaissance. In die tijd
trad hij toe tot de Russisch-orthodoxe Kerk. In 1968 componeerde hij het werk
Credo, daarna trok hij zich een tijd terug en bestudeerde hij middeleeuwse
muziek, waaronder die van Franse en Vlaamse componisten als Josquin Des Prez,
Guillaume de Machault en Johannes Ockeghem.
In 1971 maakte hij zijn rentree met Symfonie nr. 3, waarbij de
polyfone structuur kan worden herleid tot de Nederlandse componisten en die
elementen van zowel middeleeuwse als van Barokmuziek in zich draagt.
Na deze periode sloeg Pärt een andere weg in. Hij begon muziek te maken die
hij zelf tintinnabular noemt, (van het Latijn tinttinabuli, hetgeen klokjes of
kleine bellen betekent) muziek die klinkt als het geluid van bellen of klokken.
Deze muziek wordt gekenmerkt door simpele harmonieën, vaak ook door enkele noten
of drieklanken die volgens de componist als bellen klinken. Het eerste stuk
waarin hij van deze techniek gebruikmaakt is Für Alina, een pianowerk uit 1976.
Daarna volgden de drie werken die tot op heden toe het meest bekend zijn:
Fratres, Cantus In Memory Of Benjamin Britten, en Tabula Rasa.
In 1980 verliet Pärt Estland en
emigreerde hij naar Wenen. Een jaar later verruilde hij de Oostenrijkse
hoofdstad voor West-Berlijn. Sinds zijn vertrek uit de Sovjet-Unie schrijft Pärt
veel religieuze werken, vaak in opdracht van koren en kathedralen. In 2003
ontving hij de Contemporary Music Award. In 2008 ontving hij de Deense Léonie
Sonning-prijs.
Op 10 december 2011 werd hij door Paus Benedictus XVI voor een hernieuwbare
periode van vijf jaar benoemd tot lid van de Pauselijke Raad voor de Cultuur
Zaterdag 18 en zondag 19 juni: Dubbele Bach in de St.Rochuskerk (Halle) en Miniemenkerk (Brussel) Diashow (Audio)
Concerten 2015
Zondag 20 december: La Chapelle Royale de Versailles in de Miniemenkerk (Brussel) Diashow (Audio)
Zaterdag 14 maart: Felix Mendelssohn (Psalm
42) ism. met Brussels Simfoniette & Carmina Kamerkoor (CD opname)
Concerten 2014
10 mei: Haydn concert
(St. Pieterskerk te Jette)
1 juni: Aperitiefconcert in Sint Gudula (Hamme)
7 december:
Et Omnia Vanitas
Werken van Zachow, Erlebach, Bernhard, Buxtehude, Tunder en
Pachelbel)
Feel free to send your comment to :
Webmaster
Including WEB2.0
Last updated by Leo J. Estercam on
14 november 2022 10:34